Je kent het waarschijnlijk wel. Je zit aan tafel om zo te gaan eten, vork en mes al in je handen. Toevallig weet je dat jouw favoriete stukje vlees klaargemaakt wordt. Daar komt het eten aan. Het bord wordt voor je neus neergezet waarna je eigenlijk zo snel mogelijk je neus wilt optrekken. Bah, spruitjes!
Gelukkig ben je niet de enige die spruitjes niet lekker vindt. Ongeveer 75% van de bevolking is het met je eens. Toch eigenlijk gek dat zoveel mensen deze bittere balletjes niet lekker vinden, waar zou dat aan liggen?
Bittere smaak
Een deel van het antwoord op deze vraag ligt bij de smaak van spruitjes. Die bittere, overheersende smaak. Van oudsher was smaak een teken of je iets kon eten of niet. Zoete dingen zijn helemaal oké om te eten, terwijl bittere smaken een afschrikkende werking hebben. Dit komt doordat iets wat giftig is, vaak een bittere smaak heeft. Conclusie: spruitjes moet je op basis van de smaak juist niet eten.
De bittere smaak van spruitjes komt door stoffen die zwavel bevatten, voornamelijk fenylthiocarbamide (FTC). Deze stoffen zorgen ook nog eens voor de vieze geur van spruitjes, zeker als ze gekookt zijn. Zwavelhoudende stoffen ruiken over het algemeen muf en sommige van deze stoffen zijn bijvoorbeeld de boosdoener van de rotteeierenlucht. Door het koken van spruitjes komen deze zwavelhoudende stoffen vrij, waardoor ze gaan krioelen in je neus.
Desalniettemin blijft het apart dat sommigen mensen gek zijn op spruitjes, terwijl anderen ze niet uit kunnen staan. Er lijkt dus meer aan de hand te zijn dan alleen de smaak. Rond 2010 zijn er een aantal onderzoeken gedaan, waar interessante resultaten uit kwamen. Net zoals met koriander, wordt de smaak van spruitjes gedeeltelijk bepaald door je genen.
De FTC receptor
In je genen staat precies welke receptoren je aanmaakt. Receptoren zijn de voelsprieten van je lichaam. Ze zitten, onder andere, in je neus en op je tong en helpen je zo te proeven. Receptoren zijn erg specifiek en elke soort receptor kan maar één stof detecteren. Zo heb je ook een receptor die de stof FTC herkent.
Van de FTC-receptor zijn er meerder variaties en het is maar net over welke variatie jij beschikt. De ene variatie kan FTC makkelijker en beter detecteren dan dat de andere het kan. Dat betekent dat sommige mensen die bittere smaak van spruitjes erg goed proeven en andere niet tot bijna niet. Die laatste groep schept nog eens extra op als de spruitjes op de tafel staan.
Zo zie je maar weer, wat je wel en niet lust ligt niet alleen aan jouw smaak, maar zit ook in je genen. Dus als je moeder de volgende keer vraagt waarom je spruitjes niet lekker vindt dan weet je het antwoord: “Zo ben ik gewoon geboren, mam!”
