Hallo Sanna,
Laat ik beginnen met te zeggen dat een glasplaat niet bestaat uit glasvezels.
Glas is een mengsel van voornamelijk siliciumdioxide. De silicium- en zuurstofatomen trekken elkaar aan met een sterke atoombinding.
Kunststoffen zijn meestal opgebouwd uit macromoleculen, polymeren, lange moleculen, die elkaar aantrekken met de, relatief zwakke, vanderwaalsbinding.
Glas is dus hard, moeilijk vervormbaar bij niet al te grote krachten. Is de kracht op 1 punt wel groot, dan vervormt het enigszins, waardoor aan de andere kant van de plaat de afstand tussen atomen te groot wordt om elkaar nog aan te trekken; de atomen laten elkaar daar los en het materiaal breekt.
Je kunt je dit voorstellen als een blok aaneen gevroren erwtjes. Als je die probeert te breken, krijg 2 of meer stukken.
Kunststof is zacht, omdat bij een kracht op 1 punt de polymeermoleculen ten opzichte van elkaar gaan verschuiven; er is immers sprake van een zwakke kracht. Maar ze blijven wel dicht bij elkaar. Dit zorgt voor een vervorming van de kunststofplaat; er komt een deuk in.
Probeer je voor te stellen wat gebeurt met een pan gekookte en afgekoelde spaghetti; als je daar in het midden op drukt, ontstaat een deuk, die blijft bestaan. Maar alles blijft bij elkaar.
Hopelijk maakt dit je probleem minder ingewikkeld. Als je toch nog een vervolgvraag hebt, we staan met ons allen voor je klaar.
Groet,
Jan Wim Peters
-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 5 maanden geleden door
.
