Dag Kjell
Het principe van de door jou genoemde reacties is inderdaad hetzelfde:
Moleculen of delen van moleculen reageren met elkaar tot een groter geheel onder afsplitsing van een kleine molecuulsoort . Deze kleine molecuulsoort kan water zijn. Daar komt de naam condensatie vandaan.
Bij een verestering reageren een alkaanzuur en een alkohol met elkaar tot een ester en water. Uiteraard zijn daar de carboxylgroep van het alkaanzuur en de hydroxylgroep van de alkohol bij betrokken. Het reactieproduct (de ester) heeft geen reactieve plaatsen meer. De reactie stopt dus.
Bij polycondensatie kies je de uitgangstoffen zo dat de moleculen niet één, maar twee reactieve plaatsen hebben.
Als je bijvoorbeeld 1,2-ethaandiol en hexaandizuur met elkaar laat verseteren, zal na één reactiestap het molecuul dat dan is gevormd nog een hydroxylgroep over hebben van 1,2-etaandiol en een carboxylgroep van hexaandizuur. De hydroxylgroep van ethaandiol zal dan uiteraard verder reageren met een hexaandizuurmolecuul en de carboxylgroep zal met een ethaandiolmolecuul reageren. Steeds blijven echter in het gevormde product twee reactieve plaatsen over waardoor de reactie verder kan gaan waarbij het polymeer wordt gevormd.
Soms is polycondensatie ook met één soort uitgangsstof mogelijk. De moleculen van die ene uitgangsstof moeten dan wel beide reactieve groepen hebben. Dit is bijvoorbeeld het geval bij zogenaamde hydroxyzuren zoals melkzuur: 2-hydroxypropaanzuur.
Niet alle condensatiereacties leiden tot polyesters.
Als je bijvoorbeeld diaminen met dizuren laat reageren ontstaan polyamiden. Deze kun je ook krijgen door aminozuren met elkaar ter laten reageren.
Dit vindt bijvoorbeeld plaats in de cel bij de vorming van eiwitten.
Ik hoop dat ik je vraag heb beantwoord, zo niet laat het me weten
