Doe wat je leuk vindt!

Naam: Emma van den Bergh
Geboortejaar: 1996
Opleidingstraject:
2008 – 2014: vwo
2014 – 2015: BSc Revalidatiewetenschappen & Kinesitherapie aan de Universiteit Gent
2015 – 2020: BSc Medische Hulpverlening aan de Hogeschool Utrecht (diploma)
2020 – 2022: MSc Toxicology & Environmental Health aan de Universiteit Utrecht (diploma)
Werkervaring:
2016 – 2019: Verzorgende IG dementerende ouderenzorg bij Atheon
2019 – 2020: Medische studentassistent bij St. Antionuis Ziekenhuis
2021 – 2021: Huiswerkbegeleider bij Lyceo
2021 – 2021: Vaccinatiemedewerker bij de GGD

Emma van den Bergh is momenteel stagiair bij Centrum JongerenCommunicatie Chemie (C3) en doet voor haar master een project over wetenschapscommunicatie. Nog een paar weken en dan is ze afgestudeerd aan de Universiteit Utrecht met een masterdiploma op zak. De weg ernaartoe was niet altijd even gemakkelijk. Wij vroegen aan Emma hoe ze haar studententijd heeft doorlopen en welk pad ze heeft gevolgd.

Welkom Emma, fijn dat je dit interview wilt doen. Zou je in één zin kunnen vertellen wat je tijdens je studie gedaan hebt?
Bedankt! Ja, leuk. In één zin? Poe, oké, komt ie: een spoedeisende hulp verpleegkundige die haarzelf heeft uitgedaagd door het doen van een onderzoeksmaster op het gebied van volksgezondheid en risicoanalyse over blootstelling aan gevaarlijke stoffen?

Dat is een hele mond vol. Zullen we beginnen bij het begin? Je bent begonnen op het vwo en daarna heb je gekozen voor een hbo-opleiding tot spoedeisende hulp verpleegkundige. Klopt dat?
Ja zeker. Ik heb mijn vwo in zes jaar afgerond. Dat was soms pittig omdat ik niet altijd even serieus aan mijn schoolwerk zat. Maar uiteindelijk had ik voor alle vakken een 6 of een 7, en daarmee was ik ruim tevreden. Toch was ik heel angstig voor een universitaire opleiding. Onzekerheid of ik wel zou kunnen meekomen en of ik alle tentamens zou halen. Toen kwam ik bij toeval een relatief nieuwe opleiding tegen bij Hogeschool Utrecht: Bachelor Medische Hulpverlening. Een opleiding waar je in vier jaar wordt klaargestoomd voor de acute zorg. Naast de spoedeisende hulp, waren andere afstudeerrichtingen ambulanceverpleegkundige, intensive care verpleegkundige of anesthesiemedewerker.

Hoe was het voor je om na het vwo een hbo-opleiding te doen?
Fijn! Rustig beginnen en met redelijk wat schoolse begeleiding vertrouwen krijgen. Al snel merkte ik wel dat het hbo-onderwijs me erg goed afging. Buiten mijn bachelor had ik een actief sociaal studentenleven, en dat zorgde ervoor dat ik het studeren op een lager pitje zette. Ondanks alles heb ik wel in vier jaar kunnen afstuderen met een enorm leuke en uitdagende stage op de spoedeisende hulp van het Antonius Ziekenhuis in Utrecht.

En toen? Werd het eerst werken in het ziekenhuis of gelijk doorstuderen?
Haha nou, eigenlijk wilde ik graag reizen. Maar corona gooide roet in het eten. Dus toen werd het werken én doorstuderen. Tijdens mijn stage merkte ik dat ik meer uitdaging zocht. Ja ik weet het, klinkt misschien gek om te zeggen als je al werkt op een spoedeisende hulp, maar het is echt waar. In het ziekenhuis werken, en met name in de acute zorg, is het erg geprotocolleerd werken, en de artsen doen daar eigenlijk al het werk. Als verpleegkundige voelde ik me al snel ‘het sloofje’ van de artsen. En daardoor miste ik wat autonomie. Ik wilde ook meedenken met het ‘puzzelen’ en erachter komen wat er met de patiënt aan de hand was. Zodoende ben ik eigenlijk voor het eerst getriggerd om verder te kijken dan alleen mijn bachelor. Ik wilde tóch nog doorgaan voor de zij-instroom geneeskunde.

Huh? Maar je bent toch geen arts geworden?
Nee, haha, goed opgemerkt. Dat ben ik inderdaad niet gaan doen. Dat was de eerste stap. Ik realiseerde me dat ik meer mijn analytische vermogen wilde gebruiken en onderzoeksmatig gericht wilde leren werken. Ik wilde niet per se arts worden, maar het heeft wel mijn ogen geopend om verder te kijken. Toen vond ik een enorm leuke en uitdagende master aan de Universiteit Utrecht: Toxicology & Environmental health. Daarbij leer ik om onderzoek te doen naar de gezondheidseffecten van milieufactoren en blootstellingen uit de omgeving. Dat was echt even ‘next level’. Uitdaging gezocht. En uitdaging gevonden. De master startte in september maar ik was in maart al afgestudeerd van het hbo. Dus om terug te komen op je vorige vraag: de eerste maanden na mijn afstuderen heb ik in het ziekenhuis gewerkt en geholpen om de eerste golf van de coronacrisis op te vangen. En tegelijkertijd heb ik mij georiënteerd op masteropleidingen die ik vanaf september kon gaan doen.

Wow! Wat spannend! Jij hebt dus echt in de frontlinie gestaan toen corona nog helemaal nieuw en onbekend was?
Jazeker! Vers van de pers afgestudeerd en gelijk maar even een vuurdoop. De spanning en onzekerheid van corona waren achteraf heel leerzaam en bijzonder om mee te maken. Op het moment zelf vond ik het eigenlijk vooral lastig dat er weinig aandacht en ruimte was om mezelf door te ontwikkelen om helemaal zelfstandig op de vloer te kunnen staan. Maar ja, al met al, gaaf, spannend, onzeker, leerzaam. Er zijn genoeg bijvoeglijke naamwoorden denk ik om die periode te beschrijven.

Bijzonder hoor! En in september ben je toen dus gelijk doorgegaan met een universitaire master?
Ja dat was wel even schakelen haha! Totaal andere wereld. En echt weer even de boeken in duiken. Zo onzeker als ik in 6 vwo was over of het universitaire niveau bij me paste, zo zeker was ik daar nu van. De onderzoekswereld was een hele nieuwe wereld, waar ik me echt een groentje voelde. Maar met een sterke gedrevenheid ben ik erin gevlogen, en tot op heden nog steeds heel blij met die keuze.

Voel je, je nu nog steeds een groentje?
Soms wel. De onderzoekswereld blijft zich natuurlijk altijd door ontwikkelen, en de manier hoe je onderzoek doet verschilt echt per vakgebied. Ik ben voor mijn gevoel nog maar net begonnen. En er is nog heel veel te leren. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zeker of ik hier ook verder mee wil. Daarom ben ik een minor wetenschapscommunicatie gaan doen. Ik zou graag in de toekomst de brug willen slaan tussen de zorg en de maatschappij. En met alle verschillende vaardigheden in mijn rugzak denk ik dat ik op een belangrijk kruispunt sta.

Wat bedoel je precies?
Nou, de onderzoekswereld is een harde wereld. Je moet sterk in je schoenen staan en veelal individueel werken. Dat kan ik op zich wel, maar dat is niet hoe ik mijn droombaan voor me zie. Ik zou graag in teamverband projectmatig werken, om samen te zorgen voor verbeteringen in de zorg. En bijvoorbeeld de mensen en de maatschappij helpen door bij te dragen aan kwaliteitsverbetering in complexe zorg gerelateerde zaken. Zo kan ik mijn achtergrond als spoedeisende hulp verpleegkundige combineren met mijn academische denkvermogen.

Ben je daarom wetenschapscommunicatie gaan doen?
Precies. Ik wilde tijdens mijn master mezelf ook verbreden door sociale en communicatieve vaardigheden aan te leren om de wetenschap en onderzoeksmatige aspecten over de gezondheidszorg te communiceren aan de maatschappij en het algemene publiek.

En dat bevalt?
Ja, zeker weten. Ik heb eindelijk het idee dat ik mijn roeping heb gevonden. Het was een beetje een zoektocht, maar ik word erg gelukkig van de gedachte om een brug te kunnen slaan tussen wetenschap, gezondheid en maatschappij.

Wat een mooi einde! Wil je hier nog iets aan toevoegen?
Ehm, nou doe vooral wat je leuk vindt, denk ik. Geef jezelf de tijd om uit te vogelen waar je hoort en waar je hart sneller van gaat kloppen. Iedereen bewandelt toch zijn eigen pad, en ik hoop dat iedereen de vrijheid voelt om de ruimte te nemen dat uit te zoeken. Wees niet bang, als je niet in één keer weet wat je wilt. Dat komt vanzelf, echt waar.