Hallo Tom,

De waarde van de geleidbaarheid hangt van meerdere grootheden af. Zoals je zelf aangeeft heeft het bariumion de grootste massa, wat tegenstrijdig lijkt. Wat echter ook meespeelt, is de mate van hydratatie (je noemt alleen de zouten; je zegt niets over de oplossing of oplosmiddel, maar ik neem aan dat je waterige oplossingen gebruikt), de mate waarin een zout in zijn losse ionen splitst (ook een goed oplosbaar zout !!!) en een ioneigenschap, die de molaire iongeleidbaarheid heet. Deze laatste eigenschap zit niet in je examenprogramma, maar je zou het een deeltjeseigenschap kunnen noemen. Als je een tabel met deze molaire iongeleidbaarheden zou opzoeken, zou je zien dat die precies jouw resultaten volgen. Grofweg kan je zeggen dat als je de elementen in een groep van het Periodiek Systeem naar beneden volgt, de molaire iongeleidbaarheid toeneemt.

Ik wil je wel waarschuwen dat de precieze uitkomst altijd het resultaat is van alle effecten bij elkaar.

Groeten,

Wim Wessel

Hallo Tom,

Het lijkt me onwaarschijnlijk dat watermoleculen uit de watermantel rond het bariumion een significante hoeveelheid H⁺ kunnen afstaan. Niet alleen zijn gehydrateerde ionen zwakke zuren (dus een minimale afsplitsing van H⁺), maar als je in Binas de zuursterkten van de gehydrateerde ionen vergelijkt, kun je zien dat de sterkste zuren onder de gehydrateerde ionen metaalionen met (relatief) lage atoomnummers zijn en de sterkste rond het midden van het blok ‘overgangsmetalen’ in het Periodiek Systeem liggen. Barium ligt daar ver vanaf, dus waarschijnlijk zijn de gehydrateerde watermoleculen heel zwakke zuren. Ik heb echter geen zuurconstante kunnen vinden om dit ook echt te laten zien.

Groeten,

Wim Wessel