Paula

Wat is precies jouw vraag?
Klopt het dat dit gaat over de voorbereiding van een practicum?
Ik kan natuurlijk niet het hele practicum met je doorlopen, maar ik kan wel in het kort vertellen wat het idee is.

Bij zo’n soort practicum krijg je namelijk een onbekende stof, en moet je met de aanwezige materialen en stoffen achterhalen wat het is.
Als eerste bekijk je de stof zelf. Welke kleur, welke textuur etc. heeft het, oftewel hoe ziet het er uit. In tabel 65B van de Binas kun je een aantal voorbeelden zien van kleuren van stoffen.
Je zou kunnen proberen om de stoffen op te lossen in water. Met tabel 45A kun je dan zien of het zout goed of slecht oplosbaar is.

Uit je vraag las ik dat je geen neerslag reacties mag gebruiken. Dat maakt het een stuk moeilijker.
Als dat wel zou mogen zou je een zoutoplossing kunnen mengen met een van de aanwezige oplossingen. Of er wel of niet een neerslag ontstaat en welke kleur deze heeft zegt meestal al veel over welke stof het zou kunnen zijn.

Aangezien je alleen zuur-base reacties mag gebruiken, lijkt het me goed om te checken wat de pH is van een oplossing van het zout in water.
Dit kun je doen met het lakmoespapier.
Het is van een aantal zout-oplossingen (in een specifieke concentratie) bekend wat de pH daarvan is.
Een NH4+ oplossing is namelijk zuur. Een 0.1M oplossing van NH4+ zou een pH van 5.13 geven bijvoorbeeld (kun je uitrekenen met de zuur/base constanten)

Voor de rest van de aanpak is het belangrijk om te zien hoe je de aanwezige oplossingen kunt gebruiken. Gebruik hiervoor wat je geleerd hebt in de les en wat je bijvoorbeeld op internet kan vinden. Een snelle search geeft bijvoorbeeld dat een zetmeel-oplossing gebruikt kan worden voor het aantonen van jood (dan moet je dus eerst mogelijke jodide-ionen omzetten naar jood). Gebruik de kennis die je opdoet om een goede planning te maken van je test. Dit kan veel tijd schelen. Met een aantal handelingen kun je namelijk sommige zouten al wegstrepen die het dan al niet meer kunnen zijn.

Veel succes!

• Deze reactie is gewijzigd 1 jaar, 11 maanden geleden door Paula.

Hoi Puk!

Laten we beginnen bij het stukje ‘dichloorethaan’.
Dit slaat op een stam van 2 koolstofatomen (‘ethaan”) met 2 chloor-atomen (“dichloor”) eraan vast gemaakt.
Die 1 en 2 slaan op de positie van die chloor-atomen.
Als we deze getallen er niet voor schrijven zijn er verschillende structuren mogelijk, dat kan verwarrend zijn. Daarom zijn die getallen belangrijk.
De 1,2 betekend dat er een chloor-atoom aan het EERSTE koolstof-atoom vast zit en een andere aan het TWEEDE koostof-atoom.

In het bijgevoegde plaatje zie je hoe ze getekend kunnen worden. Let op, alle drie de plaatjes zijn het zelfde molecuul. Je moet het namelijk in 3D zien.

Een isomeer van 1,2-dichloorethaan is 1,1-dichloorethaan. Dit is een molecuul met dezelfde molecuulformule (namelijk C2Cl2H2) maar een andere structuurformule (de tekening). Bij 1,1-dichloorethaan zitten beide chloor-atomen vast aan het EERSTE koostof-atoom (zie tweede plaatje).

Een aanvulling:

Je werkt dus bij standaard druk, dan mag je altijd molair volume gebruiken.
De ideale gaswet gebruik je wanneer de druk niet de standaard druk is.

• Deze reactie is gewijzigd 1 jaar, 11 maanden geleden door Paula.

Dit document bevat meer informatie over bioplastics, misschien ook wel interessant.
https://edepot.wur.nl/274269

Hoi!

En polycondensatie is een reeks van condensatie reacties achter elkaar, waardoor een groter polymeer wordt gevormd uit een hoop kleinere monomeren. Een voorbeeld van zo’n condensatiereactie is een reactie waarin in monomeer met een zuurgroep gelinkt wordt aan een monomeer met een alcohol groep. Hieruit ontstaat een ester (-O-CO-). Een polycondensatie die bestaat uit dit soort reacties wordt een polyester genoemd. Een polycondensatie is echter een algemeen begrip voor de vorming van polymeren uit condensatie reacties en de verbindingen hoeven niet altijd uit een ester te bestaan. Het kan ook bestaan uit andere verbindingen zoals amiden, ethers etc.