Laten we het tweede voorbeeld nemen, NH3.
Als je de Lewisstructuur opstelt, dan teken je het N-atoom in het midden met daaromheen 3 H-atomen en 1 vrij elketronenpaar. Daarmee is de omringing van het N-atoom een tetraëder. Hiermee liggen de H-atomen niet in hetzelfde vlak als het N-atoom.
De N-H binding is ook een polaire binding. Stel het NH3 atoom voor als dat de 3 H-atomen op de bodem van de tetraëder staan, het N-atoom in het centrum en het vrije elektronenpaar staat omhoog getekend. Het N-atoom is delta- en de H-atomen zijn delta+. De dipolen (dus de vectoren) wijzen alle drie naar beneden vanuit het centrum naar de 3 H-atomen (hoekpunten van de tetraëder). Als je nu alle 3 vectoren optelt, dan is er een netto vector die naar beneden wijst. Daarmee heeft het molecuul as geheel een netto dipool (netto vector). Hiermee concludeer je dus dat dit molecuul wel een dipoolmolecuul is.
Je kan dit ook heel mooi visualiseren met dit programma:
https://phet.colorado.edu/nl/simulation/molecule-polarity

• Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door C3 JongerenCommunicatie.

De C=O binding op zichzelf is inderdaad polair. Het verschil in elektronegativiteit van C en O is groter dan 0,4. Maar het tweede bulletpoint wat jij aanhaalt, zegt ook dat het een symmetrisch molecuul is (in dit geval een lineair molecuul zoals ik ook hierboven al heb uitgelegd). Dus de beide polaire bindingen zijn tegenovergesteld en heffen elkaar op.
De uitleg zegt ook het “hele molecuul” apolair is. Maar de individuele bindingen IN het molecuul zijn wel polair.
Apolair moet je lezen als “niet polair” en dat klopt. Het molecuul als geheel heeft netto geen polen (dus kun je dat apolair noemen) want de interne polen heffen elkaar op.
Het gaat hier een beetje taal puristisch en hoe je de definitie van apolair en polair legt op de individuele bindingen of op het molecuul als geheel.