Hallo Sem,

Ik vind dit een vreemde combinatie. Bij coulometrie bepaal je de hoeveelheid elektrische lading, die voor een omzetting nodig is, om vervolgens via het aantal (mol) elektronen de hoeveelheid stof kunt bepalen. Per definitie een redoxreactie.

Heb je misschien iets concretere informatie voor deze opdracht?

Met vriendelijke groet,

Wim Wessel

Beste Sem,

Zoals mijn collega al aangaf:  bij een coulometrische titratie:

• titreer je met een titrant die aan de elektrode wordt gegenereerd.
• je hoeft geen titrant in voorraad te houden.
• je hoeft de sterkte (molariteit) niet te bepalen.
• Je meet (het apparaat doet dit voor je) de stoomsterkte (I) en de tijd (t)

Ik heb je tekst even van commentaar voorzien.

Schept dat duidelijkheid?

Groeten,

Dick

Beste Sem,

Bij de eerste wordt een oplossing van de te bepalen stof bij een constante spanning geelektrolyseerd. Door de elektrolyse wordt de te bepalen stof omgezet en daardoor verandert de geleidbaarheid van de oplossing. De verandering van geleidbaarheid kan worden gevolgd door de stroomsterkte te meten. Volgens de wet van Ohm geldt: U=I x R, waarin U de spanning in volt, I de stroomsterkte in ampère en R de weerstand in ohm is. Omdat de weerstand van een oplossing omgekeerd evenredig is met de geleidbaarheid kun je afleiden dat wanneer je de spanning constant houdt de geleidbaarheid rechtevenredig is met de gemeten stroomsterkte. Het eindpunt van de bepaling is bereikt wanneer (nagenoeg) alle te bepalen stof is omgezet en de stroomsterkte, dus de geleidbaarheid naar nul nadert. De totale hoeveelheid lading die tijdens de elektrolyse door de oplossing is gegaan is nu een maat voor de hoeveelheid geëlektrolyseerde stof.

Dit betreft een elektrolyse van een oplossing, Bijvoorbeeld elektrolyse van zoutzuur.

Positieve pool:  2 Cl^– –> Cl₂ + 2e^–

Negatieve pool: 2 H⁺ + 2e-  –> H₂

Als je weet hoeveel lading door de oplossing is gegaan, kun je uitrekenen hoeveel mol HCl oorspronkelijk in je oplossing aanwezig was.

(Tijdens de elektrolyse daalt hier het aantal ionen in de oplossing. De geleidbaarheid neemt af.)

Bij de tweede techniek wordt een oplossing van de te bepalen stof niet bij constante spanning maar juist bij constante stroomsterkte geëlektrolyseerd. Er zijn nu twee mogelijkheden. De te bepalen stof reageert net als bij de eerste techniek aan één van de elektroden of de te bepalen stof wordt omgezet door uit een buret een oplossing toe te voegen, ermee reageert. Omdat er een titrant (titreervloeistof) wordt toegevoegd, wordt deze laatste methode ook wel coulometrisch titreren genoemd.

Vitamine C ook wel ascorbinezuur genoemd, is een witte vaste stof met molecuulformule C₆H₈O₆ en massa 176,13 μ, die goed oplost in water en alcohol. Bij deze bepaling wordt een oplossing van vitamine C en kaliumjodide geëlektrolyseerd. Daarbij wordt aan de anode jood gevormd. Zolang er ascorbinezuur in de oplossing aanwezig is reageert het gevormde jood onmiddellijk met het ascorbine- zuur dat daarbij wordt geoxideerd tot dehydro-ascorbinezuur, C₆H₆O₆(s). Om het eindpunt van de titratie vast te stellen wordt aan de oplossing een zetmeeloplossing toegevoegd. Op het moment dat alle ascorbinezuur is omgezet kan het gevormde jood niet meer reageren en kleurt donker door reactie met zetmeel.

De hoeveelheid gevormde I₂ hangt af van de tijd en de stroomsterkte. Als je weet hoelang je een constante stroomsterkte hebt doorgeleid, dan kun je uitrekenen hoeveel I₂ is ontstaan. Hiermee kun je de hoeveelheid vitamine C berekenen.

Groeten,

Dick