Einsteinium is een radioactief transuraan. Het eerste einsteinium werd aangetroffen op filters in vliegtuigen die in 1952 door de explosiewolk vlogen van de eerste waterstofbom ‘Ivy Mike’. Het element is vernoemd naar Albert Einstein. Hij stond – onder andere – aan de wieg van de kwantummechanica, die het mogelijk maakte de opbouw van atomen te doorgronden. En daarmee de structuur van het periodiek systeem.
Symbool
Es
Protonen/elektronen
Groep
Isotopen
252Es
Periode
7
Elektronenconfiguratie
[Rn] 7s2 5f11
Blok
f
Elektronencofiguratie Bohr
2,8,18,32,29,8,2
Bij kamertemperatuur
vast
Elektronegativiteit
1,3 (Pauling)
Dichtheid
8800 kg m-3
Atoomstraal
203 . 10-12 m
Smeltpunt
860 oC (1133 K)
Relatieve atoommassa
(252)
Kookpunt
1527oC (1800 K)
Soortelijke warmte
Warmtegeleidingscoëfficiënt
Selecteer
Toepassingen
Naam & ontdekking
Voorkomen
Bereiding
Beeld en audio
Toepassingen
Toepassingen
Wetenschappelijk onderzoek
Anders dan in wetenschappelijk onderzoek naar de synthese en analyse van superzware elementen is er geen toepassing voor einsteinium.
Naam & ontdekking
Naam
Dit element is vernoemd naar Albert Einstein, bekend als de grondlegger van de relativiteitstheorie en van zijn formule E=mc2 voor het verband tussen massa en energie. Einstein kreeg in 1921 de Nobelprijs voor natuurkunde, maar hij is ook van grote betekenis geweest voor de scheikunde. Met zijn publicatie uit 1905 over de Brownse beweging verstevigde hij het fundament onder het concept van de ‘kleinste deeltjes’, de atomen en moleculen. Verder stond hij aan de wieg van de kwantummechanica die het mogelijk maakte de opbouw van atomen te doorgronden, en daarmee de structuur van het periodiek systeem.
Ontdekking
Einsteinium werd in 1952 gevormd bij de kernexplosie ‘Ivy Mike’ op het eilandje Eniwetok, onderdeel van de Marshall eilanden in de Stille Oceaan. Dit betrof de eerste proef met een waterstofbom (of H-bom). Zo’n bom krijgt zijn explosieve energie uit de fusie van waterstofisotopen, nadat hij is ‘aangestoken’ met een meer traditionele kernexplosie gebaseerd op de kernsplijting van uraan.
Het eerste einsteinum is aangetroffen op speciale filters, meegenomen door vliegtuigen die door de explosiewolk vlogen. Een team van Albert Ghiorso en medewerkers bij de University of California in Berkeley waren de eersten die het aantroffen. Later werd het ook door onderzoekers van de Argonne en Los Alamos National Laboratories gedetecteerd in andere monsters van de fallout van de kernexplosie. Zo waren uiteindelijk zestien wetenschappers betrokken bij de identificatie van het nieuwe element, waarvan uiteindelijk minder dan tweehonderd atomen werden ‘gezien’.
Einsteinium was bij de explosie ontstaan op plaatsen met de hoogste neutronendichtheid, waar zeer zware uraanisotopen ontleedden tot een aantal transuranen, waaronder 253Es:
.
Voorkomen
Voorkomen
Einsteinium komt in de natuur niet voor.
Bereiding
Bereiding
De isotopen 253Es en 254Es zijn op milligram schaal te bereiden in kernreactoren met hoge neutronendichtheid, of door in hoogenergetische deeltjesversnellers uranium te beschieten met koolstofionen.