Irene Joliot- Curie

Geboren: 12 september 1897 in Parijs
Overleden: 17 maart 1956 in Parijs
Franse scheikundige.

Studie

Zij  behaalde in 1914 haar baccalauréat en promoveerde in 1925 aan de Sorbonne.

Loopbaan

Vanaf 1918 werkte ze samen met haar moeder aan het onderzoek naar kunstmatige radioactiviteit aan de Institute de Radium. Met inname van 1925 werkte met Frédéric Joliot, met wie ze in 1926 trouwde (en die zijn naam toen veranderde in Joliot-Curie). Alle onderzoeksresultaten werden gezamenlijk gepubliceerd.
In 1937 werd ze hoogleraar aan de Sorbonne en van 1946 –1956 was ze directrice van het Institute de Radium. Ze speelde en belangrijke rol bij de totstandkoming van het kernfysisch centrum in Orsay.

Belangrijkste werk

Zij ontdekte, samen met haar man, in 1934 de kunstmatige radioactiviteit. Zij onderzochten onder meer de straling van met alfadeeltjes beschoten beryllium (en andere lichte elementen), wat leidde tot de ontdekking van het neutron. In 1939 bevestigden zij de ontdekking van de kernsplitsing van uraan door O. Hahn en voorzagen de mogelijkheden voor een kettingreactie. Zij ontdekten  tevens het principe van de werking van een kernreactor (1939) maar hielden deze ontdekking geheim, om te voorkomen dat deze in handen van de Duitsers zou vallen.
Zij deed veel onderzoek naar de productie en de gebruiksmogelijkheden van isotopen, onder meer dat van jood in de schildklier en van fosfor bij het stofwisselingsonderzoek.
Zij ontvingen in 1935 de Nobelprijs voor scheikunde.