C3 JongerenCommunicatie

Hoi R!

Deze vraag klinkt niet echt als een vraag voor een scholieren-vraagbaak. Misschien is het handiger om hem op een algemeen wetenschapsforum waar mensen uit allerhande chemische specialismen zitten te stellen.

Maar het is een interessante puzzel! Kun je ons vertellen hoe je de analyse hebt gekregen? Is het een oppervlakte-analyse? Een elementen-analyse? En met welke techniek?

De dichtheid die je geeft is zo ongeveer de dichtheid van puur grafiet, dus in de bulk van het materiaal is geen ruimte voor veel van de metalen die je noemt. Ik denk daarom het eerst aan een poolschoen van een grote elektromotor. Dat zou je aan de vorm kunnen herkennen: er zit dan 1 holle kant aan. En misschien aan de andere kant een manier om een elektrische verbinding te maken. Alternatief zou zijn dat het gaat om een industriële elektrode.

Rob

Hallo Thijn.
Ik kan je verwarring begrijpen. Heel vaak wordt een molecuul, ion of metaal-atoom een “deeltje” genoemd tijdens de les. Bij het (normale) filtreren is deeltjesgrootte de stofeigenschap die de scheiding veroorzaakt. Maar de grootte van een molecuul of ion is zo klein dat molecuul- of ion-grootte geen invloed heeft bij het filteren (behalve bij polymeren). Een “deeltje” bij het normale filtreren moet je zien als een cluster van zeer veel moleculen of ionen waardoor het cluster zodanig groot wordt dat het achterblijft in het filter.
Er zijn echter verschillende vormen van filtratie waarbij op basis van verschillende filtermechanismen andere groottes worden gefiltreerd. Je kan nog meer informatie van de verschillende filtreermechanismen vinden op
https://nl.wikipedia.org/wiki/Filtratie
Ik hoop dat je hiermee verder kunt.
Als je nog andere vragen hebt, dan verneem ik die vanzelf.

En dan nu de reactiesnelheid.
De snelheid van een reactie is onder andere afhankelijk van de concentraties van de stoffen die er dan (nog) aanwezig zijn. De reden dat curves van een reactiesnelheid er altijd gekromd uitzien heeft dan ook te maken met de concentratie die aanwezig is op een bepaald moment tijdens die reactie.
Stel het volgende voorbeeld: De reactievergelijking A -> 2 B
De snelheid van een reactie is als volgt gedefinieerd: Na 1 minuut is telkens de helft van stof A omgezet in 2x B.
Stel je begint met 100 mol van stof A en 0 mol B in 1 L.
Dan heb je na 1 minuut nog maar 50 mol/L van stof A over en er is 100 mol/L van B ontstaan.
Weer 1 minuut later is nu 25 mol A omgezet (de helft van 50) en heb je dus nog maar 25 mol/L A over en heb je inmiddels 150 mol/L B.
Maak dit schema maar eens af voor de minuten 3 t/m 10 en zet dan de punten eens uit in een grafiek. Dan zie je dat je altijd die gekromde curves krijgt van de stof die verdwijnt maar ook van de stof die ontstaat. En dit principe geldt bij elke soort reactie: endotherm en exotherm (verbranding zoals jij als voorbeeld geeft).

Hallo Jasper, ik neem aan dat de reactievergelijking waar je het over hebt H2 (g) + I2 (g) <=> 2 HI (g) is (en niet met zuurstof).
Als een reactie zich in een evenwichtstoestand bevindt en vervolgens wordt die evenwichtstoestand verstoord door een kenmerk te veranderen ( in jouw geval druk verlaging) dan zal die reactie niet meer in evenwicht zijn. Hierdoor schuift het evenwicht op volgens de principes van Le Chatelier.
In jouw voorbeeld is een drukverlaging het verstorende effect. Weet jij wat dan het principe van Le Chatelier is dat gaat gelden (of wat het regeltje is dat je docent je heeft geleerd)?

Zou je je vraag iets specifieker kunnen stellen? Want er is niet zo iets als een standaard formule waarmee je automatisch een antwoord krijgt. Wat voor soort verbinding heb je, welke atomen vormen de binding, etc. In principe kijk je naar het aantal elektronen die om een atoom zitten bij alle bindingen en vrije elektronenparen. Vervolgens vergelijk je dat aantal met het aantal elektronen dat een neutraal atoom heeft. Het verschil bepaalt een formele lading.

Hallo Sandra, docenten hanteren verschillende stappenplannen voor het opstellen van een Lewisstructuur. Dus ik wil je niet in een stappenplan “duwen” dat ik gebruik in mijn klassen als jouw docent een andere methode hanteert.
Waar jij hier fout gaat in eerste instantie is dat je uitgaat dat alle atomen aan de octet regel moeten voldoen. Voor veel atomen geldt die regel maar in deze tekst staat dat de covalentie van S 5 is. Daardoor heeft S dus 10 elektronen om zich heen en geen 8. De beide O-atomen en het S-atoom hebben alle drie 6 elektronen in hun buitenste schil. Dus in totaal moeten er 18 elektronen geplaatst worden in de Lewisstructuur.
Uit “mijn” stappenplan volgt de conclusie dat er 4 atoombindingen moeten zijn en 5 vrije elektronenparen. O-atomen hebben altijd covalentie 2. Met een S-atoom als centraal atoom, kan je maar op 1 lewisstructuur komen (zie afbeelding)

Laten we het tweede voorbeeld nemen, NH3.
Als je de Lewisstructuur opstelt, dan teken je het N-atoom in het midden met daaromheen 3 H-atomen en 1 vrij elketronenpaar. Daarmee is de omringing van het N-atoom een tetraëder. Hiermee liggen de H-atomen niet in hetzelfde vlak als het N-atoom.
De N-H binding is ook een polaire binding. Stel het NH3 atoom voor als dat de 3 H-atomen op de bodem van de tetraëder staan, het N-atoom in het centrum en het vrije elektronenpaar staat omhoog getekend. Het N-atoom is delta- en de H-atomen zijn delta+. De dipolen (dus de vectoren) wijzen alle drie naar beneden vanuit het centrum naar de 3 H-atomen (hoekpunten van de tetraëder). Als je nu alle 3 vectoren optelt, dan is er een netto vector die naar beneden wijst. Daarmee heeft het molecuul as geheel een netto dipool (netto vector). Hiermee concludeer je dus dat dit molecuul wel een dipoolmolecuul is.
Je kan dit ook heel mooi visualiseren met dit programma:
https://phet.colorado.edu/nl/simulation/molecule-polarity

• Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 4 maanden geleden door C3 JongerenCommunicatie.

Hallo Jos,
Laat ik proberen je een dipool molecuul van afstand uit te leggen.
Allereerst: ben je bekend met de begrippen apolaire binding en polaire binding?
En kan je deze binding koppelen aan de elektronegativiteit van de atomen die de atoombinding vormen?