Hoi Max,

Beton bestaat inderdaad uit een complex mengsel van zouthydraten die gevormd worden wanneer cement en water gemengd worden. Hoewel die hydraten dus watermoleculen in hun kristalrooster hebben, is dat kristalwater, omdat het echt onderdeel van het kristal is, niet echt te vergelijken met watermoleculen in een glas water. De watermoleculen zorgen ervoor dat alle ionen stevig in het kristalrooster zitten. Als je bijvoorbeeld in Binas tabel 45B kijkt, zie je ook dat hydraten, dus zouten met kristalwater, ook niet per se goed oplosbaar zijn in water.

Al met al moet je zo’n hydraat dus eigenlijk echt als een ander zout beschouwen dan het ‘droge’ zout, en het is zeker niet slechts een ‘natte’ variant van het droge zout.

Helpt dit je zo een beetje? Als je nog verdere vragen hebt, hoor ik het graag!

Groetjes,
Mathijs

Beste Max, wat goed dat je bekend bent met neerslagreacties en met oplosvergelijkingen. Voor het antwoord op je vraag heb je beide nodig. Of een zout goed of slecht oplosbaar is hangt af van hoeveel zout je in een hoeveelheid water kan oplossen tot het verzadigd is. Op dat moment slaat er net zo veel zout neer als dat er oplost. De neerslagreactie en de oplosreactie zijn dan in evenwicht. Ze vinden dus tegelijkertijd plaats. Bij een slecht oplosbaar zout is dit evenwicht heel snel bereikt omdat er maar weinig oplost. Bij een goed oplosbaar zout wordt dit evenwicht misschien helemaal niet bereikt omdat alles oplost. Als je dan steeds meer zout toevoegt zal het op een bepaald moment niet meer oplossen en heb je ook daar evenwicht bereikt. Is het zo duidelijk? Zo niet dan zie ik wel een vervolgvraag verschijnen.
Gr. Marcel

Je hebt het begrepen Max!