Lise Meitner

Geboren: 7 november 1878 in Wenen.
Overleden: 27 oktober 1968 in Cambridge.
Oostenrijks-Zweeds natuurkundige.

Studie

Meitner studeerde van 1901 – 1905 natuurkunde in Wenen, onder meer bij L. Boltzmann, en promoveerde in 1905.

Loopbaan

In 1907 volgde Lise Meitner colleges bij M. Planck in Berlijn en ze was van 1912 tot 1915 zijn assistente. Ze verkreeg in 1919 de professorstitel en werkte in Berlijn samen met O. Hahn, eerst aan de universiteit en vanaf 1912 tot 1938 als hoofd van de fysische afdeling aan het Kaiser Wilhelm Institut für Chemie. In 1926 werd ze buitengewoon hoogleraar aan de universiteit van Berlijn.

In 1938 emigreerde Meitner om politieke redenen naar Zweden. Ze werd in Stockholm staflid van het Nobel Instituut en hoogleraar aan de universiteit (in 1946). In 1947 werd ze tevens leidster van het Koninklijk Instituut voor Technologie van de Zweedse Atoomenergie Commissie. In 1960 vertrok Lise Meitner naar Cambridge.

Belangrijkste werk

In 1917 ontdekt Meitner samen met O. Hahn het element protactinium. Van 1934 tot 1938 doet ze met Hahn en F. Strassmann onderzoek naar het beschieten van uraan met neutronen en in 1939 weten ze de hierbij gevonden kernsplitsing van uraan te verklaren. Ze tonen ook het bestaan van enkele ‘transurane’ elementen aan. Meitner zag als een van de eersten de mogelijkheden van kernsplijting, zowel op civiel als militair gebied.

Lise Meitner heeft – ten onrechte, naar velen menen – nooit de Nobelprijs ontvangen, maar ontving wel als eerste vrouw de Fermiprijs (1965).