Lr/Lawrencium

Naam

De naam Lawrencium verwijst naar het Lawren­ce Radia­tion Laboratory van de Universiteit van Californië in Berkeley (Verenigde Staten). Het element is in 1997 officieel vernoemd naar de natuurkundige Ernest O. Lawrence, Nobel­prijswinnaar voor natuurkunde in 1939 en uitvinder van het cyclotron (cirkelvormige deeltjesversneller). Hij ontwik­kelde vele biologische en medische toepassingen van de kernfysica.

Ontdekking

Lawrencium werd in het Amerikaanse laboratorium in 1961 voor het eerst gemaakt. Ook Russische onderzoekers van het Instituut voor Kernonder­zoek in Dubna (Rusland) slaagden er (in 1967) in het element te vervaardigen. Beide groepen delen de eer van de ontdekking van lawrencium.

Voorkomen

Lawrencium komt niet in de natuur voor.

Bereiding

De eerste atomen  lawrencium werden gemaakt in de lineaire deeltjesversneller (HILAC) van het Lawren­ce Radia­tion Laboratory van de Universiteit van Californië in Berkeley. Het ontstond uit een bombardement van ¹⁰B en ¹¹B-kernen op een mengsel van verschillende californiumisotopen. Het daarbij gedetecteerde lawrencium ontstond via de route.

${}_{98}{}^{252}\mathrm{Cf} + {}_5{}^{11}\mathrm{B} \to {}_{103}{}^{258}\mathrm{Lr} + 5{}_0{}^1\mathrm{n}$

De halveringstijd bedraagt ca. 8 sec.

In 1967 rapporteerden kernonderzoekers uit Dubna (Rusland) de synthese van het element via een andere route:

${}_{95}{}^{243}\mathrm{Am} + {}_8{}^{18}\mathrm{O} \to {}_{103}{}^{256}\mathrm{Lr} +5{}_0{}^1\mathrm{n}$

Uit aanvullende experimenten bleek dat het element de chemische eigenschappen van een actinide heeft. Het is het laatste element uit de reeks van de actiniden.