Sg/Seaborgium

Naam

Het element seaborgium is vernoemd naar Glenn T. Sea­borg, leider van het Amerikaanse onderzoeksteam naar nieuwe elementen en (mede) verantwoordelijk voor de ontdekking van plutonium, americium, curium, berkelium, californium, einsteinium, fermium, mendelevium, nobelium en dus element 106, dat uiteindelijk zijn naam kreeg. Seaborg kreeg in 1951 de Nobelprijs voor de Chemie.

Ontdekking

De bereiding van element 106 werd in juni 1974 gemeld door een groep wetenschappers van het Insti­tuut voor Kernonder­zoek uit Dubna (Rusland) en in septem­ber 1974 door een groep wetenschappers van de Universiteit van Californië in Berkeley (Verenigde Staten).

Omdat diverse Amerikaanse experimen­ten al vóór 1974 plaatsvonden kregen de Amerikanen (in 1994) de eer van de ontdekking. Ze stelden de naam seaborgium voor. In eerste instantie wilde de internationale chemieorganisatie IUPAC niet in de naam toestemmen, onder meer omdat een element nog nooit was vernoemd naar een nog levende ontdekker. Als alternatief werd ruther­for­di­um (Rf) voor­gesteld, naar Sir Ernest Ruther­ford, kern­geleerde en opsteller van het naar hem genoemde atoommodel.

Uiteindelijk werd (in 1997) toch voor seaborgium gekozen. De naam ruther­for­di­um werd tegelijkertijd toegekend aan element 104.

Voorkomen

Seaborgium komt in de natuur niet voor.

Bereiding

De Amerikanen verkregen seaborgium door californium te beschieten met zuurstofionen:

${}_{98}{}^{249}\mathrm{Cf} + {}_8{}^{18}\mathrm{O} \to {}_{106}{}^{263}\mathrm{Sg} + 4 \mathrm{n}$

De Russen slaagden erin het element te bereiden door fusie van twee zware kernen:

${}_{82}{}^{206}\mathrm{Pb} + {}_{24}{}^{54}\mathrm{Cr} \to {}_{106}{}^{260}\mathrm{Sg}$